Terug naar de kust - Saskia Noort

Ik vond het een best wel saai boek. Ik had nooit zin om door te lezen of er achter te komen wat er zou gebeuren. Ik heb dit bij de meeste Nederlandse boeken, met een paar uitzonderingen. Het vorige boek wat ik gelezen heb vond ik interessanter.

   

link samenvatting: http://www.scholieren.com/boekverslag/57506

mijn mindmap:

Het Diner - Herman Koch

Ik heb op het eerste blad roze wolken geschilderd omdat er in het begin van het boek niet over het probleem word gesproken. Ook omdat vooral de ouders van Michel doen alsof de manier waarop zij mensen behandelen normaal is. Er staan bloedspetters en een handafdruk op omdat er langzaam gehint word naar wat Michel en zijn neef hebben gedaan. In het begin lijkt het alsof Michel zijn vader erg bezorgd is, wat later een hele andere bezorgdheid blijkt dan dat ik dacht. Meneer Lohman (je leest het verhaal door zijn ogen) en zijn gezin zijn erg egoïstisch en daardoor ook gevaarlijk. Ze denken wel aan wat andere mensen er van denken, of wat ze zouden maar het lijkt net alsof hun het niet boeit. Ik heb het tweede schilderij natuurlijk bloederig gemaakt omdat er word onthult wat er gebeurt is. Maar ik heb het bloed heel er overdreven gemaakt omdat ze er dus totaal geen spijt van hun keuzes hadden. Ik vind van een misdaad die jij hebt gepleegd geen spijt hebben of egoïstische spijt hebben in bijna elke situatie bizar. Het boek is op een of andere manier niet heel extreem, je hebt wel erger gezien/gelezen, maar toch is het ondenkbaar om het zelf te doen. Ik wou de schilderijen simpel en opzich wel voorzelfsprekend maken.

Samenvatting van www.scholieren.com :

Twee echtparen gaan een avond uit eten in een restaurant. Ze praten over alledaagse dingen, dingen waar mensen tijdens etentjes over praten: werk, de laatste films, de oorlog in Irak, vakantieplannen, et cetera. Maar ondertussen vermijden ze waar ze het eigenlijk over moeten hebben: hun kinderen.
De twee vijftienjarige zoons van beide echtparen, Michel en Rick, hebben samen iets uitgehaald wat hun toekomst kan verwoesten. Tot dusver zijn alleen vage beelden van de twee in Opsporing verzocht vertoond en zit het onderzoek naar hun identiteit vast. Maar hoe lang nog? Twee mannen, twee vrouwen, twee zoons ¬– wie durft een beslissing te nemen over de toekomst van zijn eigen kind? Wat het nog ingewikkelder maakt is dat de vader van een van de jongens de beoogde nieuwe minister-president van Nederland is.

Het diner is de weergaloze en ambitieuze nieuwe roman van Herman Koch, waarin de vraag centraal staat in hoeverre je als ouder verantwoordelijk bent voor de daden van je eigen kind. In soepel proza schotelt Koch de lezer een bloedstollend verhaal voor dat zich binnen de tijdsspanne van een avond voltrekt. Een roman met de tragiek van de film Festen – heel menselijk en onafwendbaar op het noodlot afstevenend.

Mijn mening:
Ik vond het een goed geschreven en bedacht boek, maar soms werd één ding iets te gedetailleerd beschreven. Het plot was niet het extreemste wat ik ooit gelezen heb maar wel schokkend op een of andere manier. Ik zou hem niet aan te jonge mensen aanraden wat je moet wel veel lezen zonder te weten waar het over gaat. Zelf had ik ook moeite om door te lezen omdat het voor zowat een helft van het boek onduidelijk en best saai is.

Leesautobiografie.

Vroeger, toen ik klein was las mijn moeder vaak voor. Het waren vooral boeken zoals Jip en Janneke. Het boek dat ik me het best herinneren kan is een Fries boekje over konijnen waar ik de naam van vergeten ben. Op de basisschool lazen de leraren vooral in de onderbouw voor. Rupsje Nooitgenoeg is een boek dat in die tijd vaak voorgelezen is en ik heb hem zelf ook meerdere keren gelezen. Toen ik iets ouder werd, rond de 8, las ik met mijn vader omstebeurten een hoofdstuk van Snuf de Hond. Nu word er bij ons thuis veel gelezen. Mijn vader leest vooral grote fantasie series die vaak over de middeleeuwen gaan, mijn moeder leest meestal detectives of thrillers, soms ook in het Engels. Mijn oudere broer en zus lezen niet vaak. Zelf lees ik altijd in het Engels, behalve als het voor school in het Nederlands moet. Dystopische romans, psychologische romans en thrillers spreken mij het meest aan. De meeste boeken lees ik online, meestal zijn het boeken van (jonge) schrijvers die geen uitgever hebben. Als ik normale boeken wil leen ik ze vaak van mijn vriendinnen want die lezen ook in het Engels. Ik vind de Engelse taal mooier en vaak is iets in het Engels veel uitbundiger beschreven dan als in het Nederlands. De beschrijving van omgeving, gevoelens en uiterlijk vind ik bijvoorbeeld heel belangerijk want ik lees boeken om iets er mee te voelen of er een mening over te krijgen. De Nederlandse taal vind ik vaak veel te oppervlakkig daar voor. In de derde klas moesten we een boek lezen. Ik heb ‘Bezeten van mij’ van Nicci French gelezen. Ik vond het een shokkend boek ook al was hij meestal wel voorspelbaar.

Mijn persoonlijke top 5 (op willekeurige volgorde) is:

1. Divergent – Veronica Roth
2. Wildfire – anoniem
3. The Hunger Games – Suzanne Collins
4. The Fault In Our Stars – John Green
5. Million Dollar Man – anoniem

Wildfire en Million Dollar Man zijn beide geschreven door anonieme schrijfsters. Beide boeken staan op de boeken site/app genaamd Wattpad. Deze site is (voor de meesten) een platform voor schrijvers zonder uitgever.
Zelf schat ik dat ik op lees niveau 3 zit. Op dit moment lees ik het boek ‘Het diner’ van Herman Koch. Verder weet ik nog niet wat ik dit jaar leren ga.